Osobowość borderline – ujęcie psychoanalitycze

Zaburzenia osobowości typu borderline w odniesieniu do innych zaburzeń

Zaburzenie osobowości nie jest definiowane w odniesieniu do zaburzonego przepływu neuroprzekaźników (wówczas byłaby mowa o np. zaburzeniu przewodnictwa dopaminergicznego danej osoby), zaburzeń nastroju (wtedy chodziłoby o zaburzenie depresyjne lub zaburzenia afektywne dwubiegunowe), czy też zaburzeń psychotycznych np. schizotypowych (dotyczyłoby to dezorganizacji struktury osobowości uniemożliwiającej osobie na kontakt z realnością, jak ma to miejsce np. w przypadku schizofrenii).

Jeszcze inną kwestią są na przykład zachowania autoagresywne, takie jak samookaleczenia (które mogą być nazywane zaburzeniami zachowania) czy nadużywanie substancji psychoaktywnych (nazywane uzależnieniem). 

Jednak w przypadku zaburzeń osobowości, zwłaszcza zaburzeń osobowości typu borderline (ang. borderline personality disorder – BPD), występować mogą wszystkie wymienione kategorie, tj. zaburzenia przepływu neuroprzekaźników, zaburzenia nastroju, utrudniony kontakt z realnością, zaburzone zachowanie i uzależnienie. W niniejszym artykule skupiono się jednak na trudnościach w funkcjonowaniu osób z osobowością borderline w relacjach z innymi ludźmi, gdyż jest to najważniejszy kontekst diagnozowania zaburzeń osobowości.