Słów kilka o neofobii żywieniowej

W sytuacji, gdy nasze kiedy dziecko odmawia jedzenia - złościmy się. "Wybrzydza" - mówimy i stwierdzamy, że jest to wina dziecka. Jednak - jak mówią o tym psycholodzy dziecięcy - ten problem może być o wiele bardziej złożony niż nam się wydaje.

Czym jest neofobia żywieniowa?

Jest to stan, kiedy dziecko odczuwa silną awersję do próbowania nowych dań. Nierzadko bywa tak, że dziecko przyzwyczajone jest jedynie do kilku ulubionych potraw. Czasami zdarza się, że potrawa jest ta sama, jednak forma jej podania różni się, co bywa wystarczającym powodem, by maluch odmówił zjedzenia. W jaki sposób można uporać się z tym problemem i skąd to się w ogóle bierze?

Niestety przyczyny neofobii żywieniowej nie są jeszcze w pełni znane. Pod uwagę bierze się podłoże genetyczne, dziedziczne oraz środowisko, w którym dziecko przebywa (obserwuje rodziców i naśladuje ich zachowanie). Badania wskazują, że dziecko nabywa pewnych nawyków żywieniowych już podczas karmienia piersią. Rozpoznaje smaki, które przeważały w diecie jego mamy. Dlatego jej monotonna dieta może "sprzyjać" pojawieniu się tego schorzenia.

Zdiagnozowanie neofobii żywieniowej nie jest zadaniem łatwym. Jej objawy można łatwo pomylić np. ze skokami rozwojowymi, czyli tymi okresami życia dziecka, kiedy bywa ono bardziej marudne niż zwykle. Jednak sytuacja, która powinna nas szczególnie zaniepokoić to moment, gdy posiłki stają się dla dziecka bardzo stresujące. Kiedy reaguje płaczem lub wypluwa kęsy, które próbowaliśmy mu "wcisnąć" - mamy wówczas powody do tego, by udać się do psychologa dziecięcego.

Nie powinniśmy bagatelizować tych symptomów, ponieważ takie zawężenie menu maluszka może prowadzić do wyraźnych braków witamin i minerałów. Bądźmy cierpliwi i starajmy się, mimo grymasów, nakłaniać dziecko do jedzenia różnorodnych potraw. Ważne jest aby zwrócić szczególną uwagę na atmosferę przy posiłku. Starajmy się nie stresować dziecka i nie nalegać zbyt mocno, by nie czuło wywierania na nim presji. Jednak, co najważniejsze - nie strońmy od pomocy z zewnątrz, psycholog dziecięcy będzie w stanie lepiej ocenić problem, postawić właściwą diagnozę i pomóc nam uporać się z problemem neofobii żywieniowej.