Anoreksja i bulimia: kiedy jeden problem przechodzi w drugi

Anoreksja i bulimia: podobieństwa i różnice

Zasadniczy problem w przypadku wymienionych powyżej jednostek chorobowych jest ten sam: jest nim przeświadczenie (zwykle błędne) o posiadaniu nadmiernej masy ciała i związane z nim poczynania pacjentów, które mają służyć schudnięciu. Najprościej ująć istotę głównych zaburzeń odżywiania można w ten sposób: w anoreksji pacjenci unikają pożywienia, z kolei w przebiegu bulimii chorzy miewają epizody nadmiernego objadania się z następującymi po nich próbami zredukowania ilości składników pokarmowych, które to ulegną wchłonięciu z przewodu pokarmowego.

Powyżej wymienione informacje stanowią jednak bardzo duże uproszczenie. Kryteria diagnostyczne dotyczące zaburzeń odżywiania obecnie są dość jasne, jednak nie zawsze tak było. Jeszcze w latach 70. XX wieku bulimia nie była osobnym schorzeniem – traktowano ją bowiem jako podtyp anoreksji. Współcześnie jadłowstręt psychiczny i bulimia nadal pozostają jednak ze sobą w ścisłym związku: w przypadku pierwszego z wymienionych schorzeń wyróżnia się jego tzw. podtyp bulimiczny, w którym pacjenci przedstawiają zachowania raczej typowe dla bulimików.

Jedną z cech, na podstawie których można rozróżniać oba zaburzenia odżywiania, jest masa ciała pacjentów. W przypadku osób cierpiących na anoreksję jest ona zwykle znacznie poniżej oczekiwanej dla danego wieku i wzrostu normy, odmiennie jest natomiast u chorych na bulimię, u których masa ciała może być w granicach normy lub nawet nieznacznie ją przekraczać.