Na czym polega psychoterapia psychodynamiczna?

Podstawowe założenia terapii psychodynamicznej

Według Freuda osobowość dorosłego człowieka składa się z trzech części: id, ego i superego. Id obejmuje popędy, głównie seksualny i agresję. Zgodnie z tą koncepcją to one stanowią motor ludzkiego zachowania, są w znacznej mierze nieświadome i wspólne różnym osobom. Id kieruje się zasadą przyjemności i chce ją zaspokajać nie bacząc na konsekwencje. Superego jest odpowiednikiem sumienia i zasad moralnych, których człowiek uczy się przez wychowanie w określonej społeczności. Trudna rola pogodzenia dążenia do natychmiastowej gratyfikacji z wymogami rzeczywistości zewnętrznej spada na ego. Ponieważ szukanie takich kompromisów sprzyja budowaniu uczucia frustracji i innych przykrych emocji, to niwelowaniu ich służą tak zwane mechanizmy obronne ego. Przykładowo, gdyby klient cukierni kierował się zasadami id to ukradłby ciastko i zastosował przemoc wobec sprzedawczyni. Ponieważ jednak jego superego zna zasady moralne zakazujące kradzieży czy uciekania się do przemocy, ego przychodzi w sukurs z rozwiązaniem w postaci wyciągnięcia portfela, uiszczenia opłaty za ciastko i nawiązania miłej rozmowy z ekspedientką.

Psychoterapia psychodynamiczna oparta jest na relacji, w której terapeuta mieści w sobie emocje pacjenta i przekazuje swoje doświadczenia w formie interpretacji co ma umożliwić pacjentowi dokonanie zmiany wewnętrznej dzięki uzyskaniu wglądu. Podstawowym elementem pracy wykonywanym przez pacjenta w terapii jest tak zwane przepracowanie, czyli zdobycie zdolności do świadomej refleksji nad działającymi mechanizmami obronnymi, konfliktami wewnętrznymi, a przez to bardziej dojrzałe postępowanie.